Η μακρόχρονη ενετοκρατία στην Κεφαλλονιά επηρέασε σημαντικά την αρχιτεκτονική και τις εικαστικές τέχνες. Ο Άγιος Σπυρίδωνας χτισμένος τον 18ο αιώνα, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα δυτικής επίδρασης με επιρροές από τον ιταλικό μανιερισμό και το ρυθμό μπαρόκ με  πιο αυστηρές ωστόσο γραμμές στο πρότυπα της κλασικής και της βυζαντινής παράδοσης.

 

Πρόκειται για δρομικό ναό μεσαίας κλίμακας που ακολουθεί το ορθόδοξο τυπικό με το Ιερό διαχωρισμένο από τον κυρίως Ναό με εξαιρετικής τεχνοτροπίας ξυλόγλυπτο τέμπλο, γυναικωνίτη και ανάγλυφο δικέφαλο αετό στο κέντρο του δαπέδου.

 

Η εξωτερική όψη της εκκλησίας έχει αναγεννησιακά χαρακτηριστικά, ενώ τα διακοσμητικά του στοιχεία όπως τα γείσα, τα αετώματα, οι παραστάδες, οι ημικίονες και τα επίκρανα, είναι αποδείξεις δυτικότροπης ναοδομίας η οποία ενισχύεται από τις πολλές φορητές εικόνες που διέθετε όπως αυτή της Ανάστασης. Στο πλάι του Ναού υπάρχει εντυπωσιακό αναγεννησιακό, φράγκικου τύπου, κωδωνοστάσιο με παχύ και διάτρητο τοίχωμα που αποτελεί συνέχεια της όψης του.

 

Ο Άγιος Σπυρίδωνας είναι κτητορικός  Ναός παλαιάς οικογένειας του χωριού (οικογένεια Άννινου) και μαζί με το κωδωνοστάσιο του έχει χαρακτηριστεί από το 1970 ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

 

Μέχρι και τους σεισμούς του 1953 από τη μανία των οποίων ευτυχώς διασώθηκε, αν και λαβωμένος, ο Άγιος Σπυρίδωνας αποτελούσε μια από τις 3 εκκλησίες του χωριού.

 

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σοβαρές προσπάθειες για την αποκατάσταση του ναού, ο οποίος πλέον είναι πολύ κοντά στην προσεισμική του εικόνα και έχει καταστεί επισκέψιμος. Μάλιστα, στις 10 και 11 Αυγούστου 2015, παραμονή και ανήμερα της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνα, λειτούργησε για πρώτη φορά μετά από 62 ολόκληρα χρόνια!